_Hier is een gedetailleerde samenvatting van het toneelstuk "Antigone" van Sophocles::_
Het stuk begint in Thebe, waar de dochters van koning Oedipus, Antigone en Ismene, rouwen om de dood van hun broers Eteocles en Polyneices. Na een burgeroorlog werd Eteocles als een held beschouwd omdat hij de stad verdedigde, terwijl Polyneices als een verrader werd bestempeld omdat hij probeerde de stad omver te werpen.
Creon, de nieuwe koning, besluit dat Eteocles een behoorlijke begrafenis zal krijgen, maar het lichaam van Polyneices moet onbegraven en ongerouwd blijven vanwege zijn verraad. Antigone, gedreven door haar toewijding aan de goden en familiale plichten, tart het decreet en probeert Polyneices zelf te begraven.
Ondanks de smeekbeden van Ismene staat Antigone erop haar plan door te zetten. Ze begraaft in het geheim haar broer en gebruikt stof en aarde om hem te bedekken. Haar daden worden echter al snel ontdekt en Creon confronteert haar, woedend over haar ongehoorzaamheid.
Antigone blijft bij haar besluit en verdedigt haar daden, met het argument dat zij de wetten van de goden eerde, die de juiste behandeling van overleden personen voorschrijven. Ze daagt ook het gezag van de staat uit om de morele verplichtingen te overschrijden.
Creon blijft onbewogen en veroordeelt Antigone om levend in een grot te worden begraven. Hoewel zijn zoon Haemon, die verloofd is met Antigone, voor haar leven pleit, weigert Creon toe te geven.
Terwijl Antigone naar de grot wordt gebracht, arriveert de blinde profeet Tiresias en waarschuwt Creon dat zijn koppigheid Thebe ongeluk zal brengen. Creon negeert hem aanvankelijk, maar stemt er uiteindelijk mee in om Antigone te bevrijden en het lichaam van Polyneices te begraven.
Wanneer Creon echter bij de grot aankomt, merkt hij dat Antigone zichzelf heeft opgehangen. Als Haemon haar dood ziet, valt hij in zijn zwaard. Woedend over de dood van zijn zoon, berooft Creon zich ook van het leven en verlaat hij de stad in rouw en wanhoop.
Het stuk eindigt met het refrein dat nadenkt over de tragische gebeurtenissen en de nadruk legt op het belang van het respecteren van goddelijke wetten, en van het handhaven van evenwicht en gematigdheid in menselijk handelen.
"Antigone" onderzoekt universele thema's zoals het conflict tussen het individuele geweten en het staatsgezag, de betekenis van familiale plichten en religieuze overtuigingen, en de gevolgen van trots en koppigheid. Het roept diepgaande vragen op over rechtvaardigheid, moraliteit en de grenzen van de menselijke macht.