1. De guillotine: Dit was de meest beruchte methode van uitvoering tijdens het bewind van terreur en werd een symbool van de revolutie zelf. Duizenden werden onthoofd, waaronder koning Louis XVI, Marie Antoinette en vele prominente figuren.
2. Massacres: Er waren verschillende gevallen van grootschalige slachtingen, vaak gevoed door angst en achterdocht. In de september -slachtingen van 1792 werden duizenden gevangen priesters en edelen gedood.
3. Warfare: De revolutie ontstak conflicten zowel in Frankrijk (zoals de Vendée Uprising) als met andere Europese machten. Gevechten en schermutselingen resulteerden in talloze slachtoffers.
4. Honger en ziekte: De oorlog, economische verstoring en onrust leidden tot voedseltekorten en wijdverbreide armoede. Dit, gecombineerd met slechte sanitaire voorzieningen, resulteerde in massale dood door hongersnood en ziekte.
5. Lynchen en menigte geweld: Angst, woede en een verlangen naar wraak voedde menigte geweld, vaak gericht op vermoedelijke vijanden van de revolutie. Mensen werden gelyncht, geslagen of gedood door boze menigten.
6. Uitvoeringen door schietende ploeg: Hoewel minder gebruikelijk dan de guillotine, werden executies door schietploeg ook gebruikt om waargenomen vijanden van de revolutie te elimineren.
7. Marteling: Hoewel niet zo wijdverbreid als andere methoden, werd in sommige gevallen marteling gebruikt om bekentenissen te extraheren of individuen te straffen.
Het is cruciaal om op te merken dat de Franse revolutie een complexe periode was met veel verschillende acteurs en motivaties. Het geweld werd vaak gevoed door angst, paranoia en een verlangen om waargenomen vijanden te elimineren. Het is echter essentieel om te vereenvoudiging te voorkomen en te onthouden dat niet alle revolutionairen het geweld steunden en veel slachtoffers onschuldig waren.