Naarmate de tijd verstrijkt, begint Buck echter te respecteren Hun kracht en discipline . Hij erkent dat ze eerlijk zijn In hun behandeling van de honden en dat hun bevelen , hoewel hard, zijn essentieel om te overleven. Hij leert te reageren naar hun signalen en zelfs geniet van De uitdaging om samen met hen te werken.
Buck erkent hun expertise in hondenslee en hun begrip van de harde omgeving. Hij ziet ze als masters die een doel hebben Voor hem, een gevoel van verbondenheid in het peloton en een duidelijke rol in het wild.
Ondanks zijn aanvankelijke angst ontwikkelt Buck uiteindelijk een gevoel van vertrouwen en bewondering voor Perrault en Francois. Hij ziet ze als Guardians , zelfs terwijl hij ernaar verlangt naar de primaire vrijheid van het wild.
Het is belangrijk op te merken dat Buck's kijk op hen altijd wordt getemperd door zijn instinctief verlangen voor een wilder, meer oer bestaan. Uiteindelijk ligt zijn loyaliteit bij de roedel en de roep van het wild, zelfs als hij de vaardigheden en autoriteit van zijn menselijke meesters erkent.