De dans zou zijn wortels hebben in oude Keltische en Romeinse rituelen en wordt vaak geassocieerd met feesten, festivals en speciale evenementen. Er wordt aangenomen dat de dans aanvankelijk werd uitgevoerd als een manier voor krijgers om hun vaardigheden en kracht met hun wapens te demonstreren. In de loop van de tijd evolueerde het naar een meer ceremoniële en symbolische dans die eenheid, samenwerking en het behoud van traditionele culturele praktijken vertegenwoordigt.
De dans wordt meestal uitgevoerd door een groep dansers die een cirkel of een lijn vormen en zwaarden of stokken in hun handen houden. Vervolgens voeren ze gesynchroniseerde stappen en bewegingen uit, waarbij ze hun zwaarden of stokken in verschillende patronen kruisen en botsen om een ritmisch en visueel boeiend schouwspel te creëren. De dans bevat vaak elementen van atletisch vermogen, behendigheid en coördinatie terwijl de dansers door complex voetenwerk en ingewikkelde patronen navigeren terwijl ze hun zwaarden of stokken hanteren.
De dans van beroepsdansen wordt begeleid door traditionele muziek en liederen die bijdragen aan de algehele sfeer en energie van de voorstelling. De muziek wordt doorgaans gespeeld op instrumenten zoals onder meer de txalaparta (een houten percussie-instrument), de trikitixa (een soort accordeon) en de txistu (een Baskische fluit).
De dans van beroepsdansen heeft een aanzienlijke culturele en symbolische waarde in Baskenland en wordt beschouwd als een belangrijk onderdeel van de folklore en het erfgoed van de regio. Het wordt nog steeds uitgevoerd tijdens culturele festivals, vieringen en evenementen, waarbij de rijke culturele tradities van de regio en de trots en passie van het Baskische volk in het behoud van hun culturele erfgoed worden getoond.