Vers 1:
In een wereld van waanzin, waar chaos heerst,
Het bestaan van een loodgieter krijgt een donkere kant.
Niet langer de held, zijn gezond verstand vervaagt,
Terwijl hij de confrontatie aangaat met zijn demonen en de stemmen die over hem heen stromen.
Koor:
Oh, het lachen van de Goomba, het echoot van de pijn,
Een wereld van Koopa-schelpen en Luigi's minachting.
Spring, spring, spring, maar er is geen ontkomen aan,
Vanuit dit Paddenstoelenrijk, waar de hoop begint te breken.
Vers 2:
De machtssterren zijn bezoedeld, niet langer een prijs,
Vervangen door duisternis die zijn ogen bedekt.
Pad's hulpkreten zijn gedempt en verloren,
Terwijl Mario afdaalt in een leven dat hij het meest verafschuwt.
Brug:
Bowsers gelach, een wrede melodie,
Het achtervolgt Mario's ziel, en zijn geschreeuw kan niet vrij zijn.
Het Paddenstoelenrijk, ooit helder en sereen,
Nu gehuld in duisternis, waar het kwaad de sleutels in handen heeft.
Koor:
Oh, het lachen van de Goomba, het echoot van de pijn,
Een wereld van Koopa-schelpen en Luigi's minachting.
Spring, spring, spring, maar er is geen ontkomen aan,
Vanuit dit Paddenstoelenrijk, waar de hoop begint te breken.
Uittro:
En zo ontvouwt zich het screamo-lied,
Een verhaal over Mario's angst en ongebonden demonen.
In dit verwrongen rijk, waar duisternis heerst,
Kan een sprankje licht hem redden en de verhalen herstellen?