Chávez werd geboren in Yuma, Arizona, als zoon van Librado Chávez, een Mexicaans-Amerikaanse landarbeider uit Sinaloa, en Juana Estrada Chávez. Zijn ouders waren migrerende landarbeiders, en Chávez bracht een groot deel van zijn vroege jeugd door met reizen met zijn gezin naar verschillende werkkampen op de boerderij. Hij bezocht 38 verschillende scholen voordat hij de achtste klas bereikte.
Op 17-jarige leeftijd verliet Chávez de school om fulltime op het land te gaan werken. In 1946 sloot Chávez zich aan bij de Community Service Organization (CSO), een non-profit, gemeenschapsorganisatie die zich richt op het versterken van verarmde Latino-gemeenschappen in Californië. In 1952 werd hij verkozen tot nationaal directeur van de CSO, een functie die hij tien jaar bekleedde.
Terwijl hij bij CSO werkte, begon Chávez landarbeiders te organiseren in de Coachella Valley in Californië. In 1962 leidde hij de eerste succesvolle staking van landarbeiders in de geschiedenis van de Californische landbouw. Het jaar daarop waren hij en Huerta medeoprichter van de NFWA, die later de UFW zou worden.
Onder leiding van Chávez behaalde de UFW talloze overwinningen voor landarbeiders, waaronder verbeterde lonen, voordelen en arbeidsomstandigheden. De vakbond speelde ook een belangrijke rol in de grotere burgerrechtenbeweging van de jaren zestig, en Chávez werd een symbool van de strijd voor sociale rechtvaardigheid.
Chávez was ook een begaafd redenaar en schrijver. In 1975 publiceerde hij zijn autobiografie, 'An Organizer's Tale'. Hij stierf een natuurlijke dood in 1993 en liet een erfenis van sociaal activisme en arbeidsorganisatie achter die mensen vandaag de dag nog steeds inspireert.