De fysica achter de jal tarang is gebaseerd op het principe van staande golven. Wanneer een kom met water wordt geraakt, trilt het water en ontstaat er een golf die weerkaatst op het wateroppervlak. De golf stuitert vervolgens heen en weer tussen het wateroppervlak en de bodem van de kom, waardoor een staande golf ontstaat. De frequentie van de staande golf is afhankelijk van de lengte van de waterkolom.
Hoe korter de waterkolom, hoe hoger de frequentie van de staande golf en hoe hoger de toonhoogte van de noot. Omgekeerd geldt:hoe langer de waterkolom, hoe lager de frequentie van de staande golf en hoe lager de toonhoogte van de noot.
Door de hoeveelheid water in elke kom te variëren, kan een jal tarang-speler een verscheidenheid aan muzieknoten creëren. De kommen worden doorgaans in een halve cirkel voor de speler geplaatst, en de speler gebruikt een paar hamers om op de kommen te slaan.
Jal Tarang is een traditioneel Indiaas muziekinstrument dat al eeuwenlang wordt gebruikt. Het is een mooi en veelzijdig instrument dat gebruikt kan worden om een verscheidenheid aan muziekgenres te creëren.