1. Afwijzing van klassiek ballet: In het begin van de 20e eeuw begonnen veel kunstenaars en dansers de strikte technieken, structuren en esthetiek van klassiek ballet in twijfel te trekken. Ze voelden de behoefte om los te komen van de traditionele vormen en nieuwe mogelijkheden in beweging en expressie te verkennen.
2. Invloed van moderne dans: Moderne dans, die in dezelfde periode ontstond, speelde een belangrijke rol in de evolutie van de hedendaagse dans. Moderne danspioniers als Martha Graham en Isadora Duncan stelden conventionele technieken in vraag en legden de nadruk op individuele expressie, emotionele authenticiteit en experimenten met beweging.
3. Technologische en culturele veranderingen: De 20e eeuw kende aanzienlijke technologische vooruitgang die leidde tot veranderingen in de samenleving, kunst en cultuur. Hedendaagse dans reageerde op deze transformaties door nieuwe ideeën, muziek en inspiratie uit verschillende culturen te integreren.
4. Samenwerking en interdisciplinaire invloed: Hedendaagse dans is gevormd door samenwerkingen tussen dansers, choreografen, componisten, muzikanten, beeldend kunstenaars en andere creatieve professionals. Deze interdisciplinaire samenwerkingen openden nieuwe mogelijkheden voor artistieke expressie en verlegden de grenzen van wat dans zou kunnen zijn.
5. Sociale en politieke context: Hedendaagse dans weerspiegelt vaak de sociale en politieke context waarin deze ontstaat. Het is gebruikt als een instrument voor zelfexpressie, sociale kritiek en activisme, waarbij thema's als identiteit, geslacht, seksualiteit, menselijke relaties, oorlog, armoede en milieuproblemen worden onderzocht.
Als gevolg van deze factoren evolueerde de hedendaagse dans tot een apart genre dat innovatie, individualiteit en de verkenning van nieuwe vormen van beweging, expressie en artistieke samenwerking omarmde.