1. "Macbeth":
• Het stuk bevat drie heksen die angstaanjagende profetieën aan Macbeth overbrengen. Hun bezweringen, spreuken en kennis van de toekomst spelen een cruciale rol bij het aansturen van de tragische gebeurtenissen die zich ontvouwen.
• De regel "Dubbel, dubbel, zwoegen en problemen; Vuur branden en ketelbubbel" is iconisch geworden en vertegenwoordigt de essentie van hekserij in de werken van Shakespeare.
2. "De Storm":
• Prospero, de hoofdpersoon, wordt afgebeeld als een krachtige tovenaar die magie hanteert om de elementen te beheersen en de gebeurtenissen op het betoverde eiland te manipuleren.
• Ariël, een sprite onder het bevel van Prospero, voert tijdens het stuk verschillende magische taken uit, waarbij de nadruk wordt gelegd op de bovennatuurlijke krachten die aan het werk zijn.
3. "De Heks van Edmonton":
• Dit stuk, dat gezamenlijk is geschreven door Shakespeare en Thomas Dekker, draait om een machtige heks genaamd Elizabeth Sawyer, die haar duistere krachten gebruikt om spreuken uit te spreken en kattenkwaad uit te lokken.
• De interactie van het personage met de geest van haar bekende, een zwarte hond, bevestigt de aanwezigheid van hekserij in het verhaal nog meer.
4. "Gehucht":
• De verschijning van de geest van Hamlet's vader injecteert elementen van het bovennatuurlijke in het stuk. De spookachtige figuur zint op wraak en zet een reeks tragische gebeurtenissen in gang.
Hoewel Shakespeares weergave van hekserij misschien niet zo expliciet of uitgebreid is als in sommige andere hedendaagse toneelstukken, voegen deze voorbeelden diepte en intriges toe aan zijn verhalen. Ze weerspiegelen het vermogen van de toneelschrijver om realisme en het fantastische te combineren, waardoor een multidimensionale theatrale ervaring voor zijn publiek ontstaat.