Cooley betoogde dat het spiegel-zelf een proces is dat drie stappen omvat:
1. We stellen ons voor hoe we voor anderen verschijnen.
2. We interpreteren de reacties van anderen op ons.
3. We ontwikkelen een zelfconcept gebaseerd op onze interpretatie van de reacties van anderen.
Als we bijvoorbeeld denken dat anderen ons als intelligent beschouwen, zullen we waarschijnlijk een positief zelfbeeld ontwikkelen. Als we echter denken dat anderen ons als dom beschouwen, is de kans groot dat we een negatief zelfbeeld ontwikkelen.
De spiegel-zelftheorie is invloedrijk geweest in de sociologie en psychologie. Het is gebruikt om een breed scala aan verschijnselen te verklaren, zoals eigenwaarde, sociale angst en vooroordelen.
Hier zijn enkele van de belangrijkste punten van de spiegel-zelftheorie:
* Ons zelfconcept staat niet vast, maar verandert voortdurend op basis van onze interacties met anderen.
* De manier waarop we onszelf waarnemen wordt beïnvloed door onze cultuur, onze sociale klasse en onze persoonlijke ervaringen.
* De spiegel-zelftheorie kan ons helpen begrijpen hoe we door anderen worden waargenomen en hoe we ons zelfconcept kunnen veranderen.
Kritieken op de spiegel-zelftheorie
De spiegel-zelftheorie is op een aantal gronden bekritiseerd. Sommige critici beweren dat de theorie te simplistisch is en dat zij geen rekening houdt met de complexiteit van het menselijke zelfconcept. Anderen beweren dat de theorie te veel op het individu is gericht en dat zij geen rekening houdt met de sociale context waarin het zelfconcept wordt gevormd.
Ondanks deze kritiek blijft de spiegel-zelftheorie een waardevol hulpmiddel om te begrijpen hoe we door anderen worden waargenomen en hoe we ons zelfconcept kunnen veranderen.