Aan de ene kant zijn er geldige redenen voor hun bezorgdheid. Caesar is steeds ambitieuzer en hongeriger geworden, en zijn acties beginnen het traditionele machtsevenwicht in de Romeinse Republiek te bedreigen. Zijn populariteit bij het gewone volk heeft hem tot een potentiële bedreiging voor de Senaat gemaakt, en zijn militaire overwinningen hebben hem de controle gegeven over een groot en loyaal leger. Bovendien heeft Caesars weigering om de titel van koning af te wijzen het vermoeden doen rijzen dat hij van plan is dictator te worden.
Aan de andere kant zijn sommige angsten van de samenzweerders eerder gebaseerd op geruchten en speculatie dan op concreet bewijs. Ze geloven bijvoorbeeld dat Caesar van plan is naar Rome te marcheren en de Senaat te ontbinden, ook al is er geen bewijs om deze bewering te ondersteunen. Bovendien worden ze beïnvloed door de manipulatieve retoriek van Cassius en zijn vermogen om op hun emoties te spelen.
Uiteindelijk is het moeilijk om definitief te zeggen of de angsten van de samenzweerders terecht of onterecht zijn. Er zijn geldige redenen voor hun bezorgdheid, maar ze worden ook beïnvloed door geruchten en speculaties. Uiteindelijk is het aan elke individuele lezer om te beslissen of hij denkt dat de angsten van de samenzweerders terecht zijn.
Het is vermeldenswaard dat het stuk meerdere perspectieven biedt op het karakter en de motivaties van Caesar, en dat verschillende personages verschillende meningen over hem hebben. Sommige personages, zoals Brutus en Cassius, geloven dat Caesar een gevaarlijke bedreiging voor de Republiek vormt, terwijl anderen, zoals Marcus Antonius, geloven dat hij een groot leider is die in het beste belang van Rome heeft gehandeld. Het stuk onderzoekt ook de complexe morele dilemma's waarmee de samenzweerders worden geconfronteerd, terwijl ze de potentiële voordelen van de moord op Caesar afwegen tegen de potentiële risico's.