1. Griezelige sfeer:
"Erlking" zorgt vanaf het begin voor een griezelige sfeer en vormt het toneel voor de onheilspellende gebeurtenissen die zich ontvouwen. De donkere en stormachtige setting van het gedicht, met zijn ‘wilde wind’ en ‘vliegende wolken’, creëert een gevoel van voorgevoel en onzekerheid. Deze sfeervolle achtergrond versterkt de vreemdheid en verwondering van de ballad.
2. Mysterieuze karakters:
Het gedicht introduceert twee mysterieuze en bovennatuurlijke karakters:de Erlking en zijn dochters. De Erlking wordt afgebeeld als een schimmige, kwaadaardige figuur die uit de duisternis tevoorschijn komt om de vader en zoon te achtervolgen. Zijn dochters worden omschreven als ‘mooie kinderen’ die de jongen lokken met hun betoverende stemmen. Deze raadselachtige personages voegen een sfeer van mysterie en gevaar toe aan de ballad, waardoor het gevoel van vreemdheid wordt versterkt.
3. Bovennatuurlijke elementen:
"Erlking" is doordrenkt met bovennatuurlijke elementen die bijdragen aan de vreemdheid en verwondering ervan. Het centrale conflict in het gedicht draait om de pogingen van de vader om zijn zoon te beschermen tegen de klauwen van de Erlking, die vaak wordt geassocieerd met de dood en kwaadaardige krachten. Het gebruik van bovennatuurlijke beelden in het gedicht, zoals 'de kroon van Erlking', 'het donkere bos' en 'de bleke maan', versterkt de griezelige en buitenaardse sfeer van de ballad nog meer.
4. Gebruik van herhaling:
Goethe gebruikt herhaling om een gevoel van urgentie te creëren en spanning in het gedicht op te bouwen. De herhaalde zinsneden, zoals 'Erlking' en 'Father, don't you see', voegen een hypnotiserende kwaliteit toe aan de ballad, waardoor lezers dieper in de wanhopige strijd van de vader en zoon tegen de bovennatuurlijke dreiging worden getrokken.
5. Geluidseffecten:
Het gebruik van geluidseffecten in het gedicht, zoals alliteratie en onomatopee, draagt bij aan de vreemdheid en verwondering ervan. De herhaling van bepaalde medeklinkers en het gebruik van woorden die natuurlijke geluiden nabootsen, creëren een gevoel van auditieve dissonantie, wat de groeiende angst en verwarring van vader en zoon weerspiegelt.
6. Dubbelzinnig einde:
Het gedicht eindigt op een dubbelzinnige toon, waardoor de lezer onzeker wordt over het lot van vader en zoon. Deze dubbelzinnigheid maakt meerdere interpretaties mogelijk en draagt bij aan de blijvende impact van het gedicht. Het open karakter van het einde versterkt de vreemdheid en het gevoel van verwondering van de ballad nog verder.
Concluderend:"Erlking" legt op meesterlijke wijze de vreemdheid en het wonder van de ballad vast door zijn griezelige sfeer, mysterieuze karakters, bovennatuurlijke elementen, gebruik van herhaling, geluidseffecten en dubbelzinnig einde. Goethe's gedicht neemt de lezer mee naar een rijk van duisternis en betovering, waardoor hij een aanhoudend gevoel van onbehagen en fascinatie achterlaat.