De wereld is een grote en mysterieuze plek, vooral gezien door de ogen van een kind. Alles is nieuw en spannend, en er zijn eindeloze mogelijkheden voor avontuur en ontdekking.
Ik weet nog dat ik als kind urenlang mijn buurt verkende. Elke dag ontdekte ik nieuwe dingen die ik nog nooit eerder had gezien. Er was een bepaalde boom in het park waar ik graag in beklom, en ik zat urenlang in de takken en keek naar de wereld beneden. Ik zou me voorstellen dat ik een vogel was die door de lucht vloog, of een superheld die de dag redde.
Kinderen hebben een natuurlijk gevoel van verwondering en nieuwsgierigheid, en zij zien de wereld op een manier die volwassenen vaak als vanzelfsprekend beschouwen. Ze merken de schoonheid op van een enkele bloem, of de vreugde van de plons van een regendruppel. Ze zijn niet bang om vragen te stellen en zijn altijd leergierig.
Helaas vervaagt deze onschuld vaak naarmate we ouder worden. We worden cynischer en afgemat, en we beginnen ons gevoel van verwondering te verliezen. Maar ik denk dat het belangrijk is om dat kinderlijke gevoel van onschuld vast te houden, zelfs als we volwassen worden. Het is de sleutel tot een frisse en positieve kijk op het leven.