Wanneer een camera een voertuig detecteert dat de aangegeven snelheidslimiet overschrijdt of door rood licht rijdt, maakt het een foto van het kenteken van het voertuig en stuurt deze naar de relevante verkeershandhavingsinstantie. De eigenaar van het voertuig dat op dat kenteken is geregistreerd, krijgt vervolgens een fototicket.
Fototickets bevatten doorgaans informatie zoals de datum, het tijdstip en de locatie van de overtreding, het merk, het model en het kenteken van het voertuig, de snelheid waarmee het voertuig reed (in geval van snelheidsovertredingen) en de toepasselijke boete of boete. De ontvanger van het ticket kan de keuze hebben om de boete te betalen, de overtreding aan te vechten of een schuldbekentenis in te dienen.
Fotokaartjes zijn ontworpen om de verkeersveiligheid te verbeteren door verkeersovertredingen te ontmoedigen en de naleving van de verkeerswetten te bevorderen. Ze worden door sommige gemeenten en rechtsgebieden ook gebruikt als een inkomstengenererende maatregel. Fotokaartjes zijn echter het onderwerp geweest van kritiek en juridische uitdagingen, waarbij sommigen beweren dat ze de privacyrechten schenden en vatbaar zijn voor onnauwkeurigheden of technische fouten.