Hier zijn een paar redenen waarom sommige folkies in het begin misschien kritisch waren over rock-'n-roll:
1. Muzikale verschillen :Volksmuziek wordt doorgaans gekenmerkt door akoestische instrumenten, traditionele liederen en een focus op het vertellen van verhalen. Rock-'n-roll daarentegen bevatte vaak elektrische instrumenten, luide zang en een stuwende ritmesectie, die sommige folkies zagen als een afwijking van de 'pure' folktraditie.
2. Culturele kloof :De folkscene en de rock-'n-roll-scene vertegenwoordigden in de jaren zestig verschillende sociale en culturele groepen. Volksmuziek werd geassocieerd met intellectuelen, politieke activisten en een meer Boheemse levensstijl, terwijl rock-'n-roll nauwer verbonden was met de jeugdcultuur en een minder openlijk politiek standpunt.
3. Commercieel succes :Rock-'n-roll kreeg een enorme commerciële populariteit onder tieners en het reguliere publiek, terwijl volksmuziek relatief een niche bleef. Sommige volksmuzikanten voelden zich misschien overschaduwd of bedreigd door het succes en de populariteit van rock-'n-roll.
Het is belangrijk op te merken dat niet alle folkmuzikanten tegen rock-'n-roll waren. Veel folkartiesten, zoals Bob Dylan, begonnen halverwege de jaren zestig te experimenteren met elektrische instrumenten en door rock beïnvloede geluiden. Bovendien omarmden sommige folkmuzikanten de samensmelting van folk en rock, wat leidde tot de ontwikkeling van genres als folkrock, psychedelische folk en countryrock.