In de jaren zeventig en tachtig waren platenmaatschappijen van artiesten meer geïnteresseerd in de verkoop van hele albums dan in individuele singles.

Deze verklaring is niet geheel juist. Hoewel het waar is dat in de jaren vijftig en zestig singles het belangrijkste formaat waren voor het uitbrengen van muziek, en albums vaak werden gezien als compilaties van succesvolle singles, zagen we in de jaren zeventig en tachtig een verschuiving naar een focus op albums.

Verschillende factoren hebben aan deze verandering bijgedragen, waaronder de opkomst van albumgeoriënteerde rockradiostations (AOR) en de toenemende verfijning van audioapparatuur, waardoor luisteraars de nuances en complexiteit van volledige albums konden waarderen. Als gevolg hiervan legden artiesten en platenmaatschappijen meer nadruk op het creëren van samenhangende en goed gemaakte albums, en werden singles ondergeschikt aan de algehele albumervaring.

In de jaren tachtig begon de slinger echter terug te zwaaien naar singles, grotendeels dankzij de opkomst van MTV en de toegenomen nadruk op muziekvideo's. Singles werden opnieuw een belangrijk promotiemiddel voor artiesten en platenlabels, en veel nummers die voorheen albumtracks waren, werden hitsingles dankzij de bekendheid op MTV.