Bij de emissie van ioniserende straling uit radioactieve materialen kunnen deeltjes zoals alfa- of bètadeeltjes en elektromagnetische golven zoals gammastraling betrokken zijn. Deze emissies hebben het vermogen om atomen en moleculen te ioniseren, hun chemische bindingen te verstoren en mogelijk schade aan levende weefsels te veroorzaken. Deze ioniserende eigenschap ligt ten grondslag aan de potentiële gevaren die gepaard gaan met radioactieve materialen.
Vanwege hun radioactieve aard vereisen deze materialen een juiste behandeling, opslag en verwijdering om de risico's van blootstelling aan straling en de daarmee samenhangende gezondheidseffecten te minimaliseren. Er zijn doorgaans strikte regels van kracht om het gebruik, het transport en de verwijdering van radioactieve materialen te controleren om de openbare veiligheid en de bescherming van het milieu te garanderen.