1. In de uitvoeringspraktijk verwijst gehechtheid (ook wel articulatie of frasering genoemd) naar de manier waarop noten met elkaar verbonden of van elkaar gescheiden zijn. Verschillende soorten bijlagen zijn onder meer:
- Legato: Noten worden soepel gespeeld en verbonden zonder merkbare gaten ertussen.
- Staccato: Noten worden kort en los gespeeld, met een kleine pauze tussen elke noot.
- Tenuto: Bankbiljetten worden voor hun volledige waarde vastgehouden, zonder merkbare verkorting.
- Portato: Noten worden gespeeld met een lichte scheiding, maar niet zo afstandelijk als staccato.
2. In de muziektheorie kan gehechtheid ook verwijzen naar de relatie tussen akkoorden of muzikale frasen. Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat een akkoord dat nauw verwant is aan het vorige akkoord of de voorgaande frase, is bijgevoegd. Dit kan worden bereikt door stemvoering, harmonische progressies of andere compositietechnieken.
3. Bij muziekanalyse kan gehechtheid verwijzen naar de emotionele of psychologische verbinding tussen een muziekstuk en het publiek. Deze verbinding kan tot stand worden gebracht door middel van verschillende muzikale elementen zoals melodie, harmonie, ritme en instrumentatie.
Over het geheel genomen omvat gehechtheid in muziek de manieren waarop noten, akkoorden en muzikale frasen met elkaar verbonden of gescheiden zijn, evenals de emotionele impact die muziek op de luisteraars kan hebben.