1. Eén-op-één: In veel gevallen wordt verwacht dat bendegevechten een-op-een-gevechten tussen twee individuen zullen zijn, in plaats van grootschalige vechtpartijen. Dit wordt gezien als een manier om de schijn van orde te handhaven en te voorkomen dat de situatie onnodig escaleert.
2. Geen wapens: Het gebruik van wapens, zoals messen of geweren, wordt in bendegevechten vaak als oneerlijk en oneervol beschouwd. Van gevechten wordt doorgaans verwacht dat ze worden gevoerd met vuisten of andere niet-dodelijke middelen.
3. Vermijden van omstanders: Van bendegevechten wordt doorgaans verwacht dat ze beperkt blijven tot de betrokken deelnemers en dat onschuldige omstanders geen schade wordt toegebracht of eigendommen worden beschadigd.
4. Respect voor de gevallenen: Als een individu eenmaal is neergeslagen of arbeidsongeschikt is, wordt het als respectloos beschouwd om hem of haar verder aan te vallen. Het gevecht wordt meestal als voorbij beschouwd als een persoon toegeeft of niet verder kan gaan.
5. Niet combineren: In sommige bendeculturen wordt het als oneerlijk beschouwd als meerdere individuen één persoon tegelijk aanvallen. Dit principe zorgt voor een gevoel van eerlijkheid en voorkomt dat gevechten eenzijdig worden.
Het is belangrijk op te merken dat deze ‘eerlijke regels’ niet universeel zijn en aanzienlijk kunnen variëren van de ene bendecultuur tot de andere. Bovendien is de handhaving van deze regels vaak afhankelijk van de reputatie en de machtsdynamiek binnen de bende.