Kruisverbranding had ook een sterke historische betekenis voor de KKK. Het brandende kruis was een symbool van de Tempeliers, een middeleeuwse christelijke militaire orde die geassocieerd werd met de kruistochten. De KKK zagen zichzelf als moderne kruisvaarders die vochten voor de bescherming van de blanke suprematie en het protestantse christendom. Door kruisen te verbranden beriep de KKK zich op deze historische symboliek om hun daden te legitimeren.
Naast de symbolische betekenis werd kruisverbranding door de KKK ook gebruikt als een vorm van psychologische oorlogsvoering. Het verbranden van een kruis in een gemeenschap veroorzaakte vaak angst en ongerustheid, ontwrichtte het dagelijks leven en zorgde ervoor dat mensen zich onveilig voelden. Het was een manier voor de KKK om hun macht en controle te demonstreren en hun doelwitten eraan te herinneren dat ze voortdurend werden bedreigd.
Kruisverbranding blijft een krachtig symbool van haat en racisme geassocieerd met de KKK en andere blanke supremacistische groeperingen. Het wordt in veel rechtsgebieden als een haatmisdrijf beschouwd en er zijn wetten aangenomen om het verbranden van kruisen strafbaar te stellen met de bedoeling te intimideren of te terroriseren.