Naarmate Chicago in de latere jaren vorderde, begon Peter Cetera een muzikale breuk te ervaren met de andere leden van de band, die meer rockgeoriënteerde geluiden wilden verkennen. Cetera daarentegen voelde zich aangetrokken tot het populaire 'adult Contemporary'-genre, dat zachtere en meer melodieuze liedjes omvatte. Dit verschil in muzikale voorkeuren leidde uiteindelijk tot creatieve spanningen binnen de groep en beïnvloedde zijn beslissing om te vertrekken.
Verlangen naar een solocarrière
Omdat Cetera zich artistiek minder vervuld voelde in Chicago, begon hij een solocarrière te overwegen om zijn unieke muziekstijl te verkennen. Hij wilde zijn creatieve grenzen verleggen buiten wat hij binnen de band kon bereiken en de controle over zijn eigen artistieke richting overnemen. Dit verlangen om een solopad te volgen, zette hem er verder toe aan om de beslissing te nemen Chicago te verlaten en zijn individuele artistieke ambities te volgen.
Het succes van solo-singles
De release van Cetera's solo-singles, met name de hit "Glory of Love" van de soundtrack van de film "The Karate Kid Part II" in 1986, versterkte de spanning tussen hem en de rest van de band. Het enorme commerciële succes van zijn solo-inspanningen maakte duidelijk dat Cetera een levensvatbaar pad had als soloartiest, wat zijn beslissing versterkte om voor zichzelf te beginnen.