1. Wah-pedaalgebruik: Hammett's gebruik van het wah-wah-pedaal is onderscheidend. Hij gebruikt het pedaal vaak gedurende hele nummers, waardoor dynamische toonvariaties ontstaan. Zijn kenmerkende 'duikbom'-effect wordt bereikt door het wah-wah-pedaal te combineren met zwaar vibrato.
2. Pinch-harmonischen: Hammett is een van de pioniers van het veelvuldig gebruik van pinch-harmonischen in rock- en metalmuziek. Hij gebruikt knijpharmonischen om hoge, schreeuwende boventonen te creëren die een agressief randje aan zijn spel toevoegen.
3. Tikken: Hammett verwerkt tikken met twee handen in zijn solo's. Deze techniek houdt in dat hij beide handen gebruikt om tegelijkertijd noten op de toets te fretten en te kiezen, waardoor hij snelvuurmelodische lijnen en complexe patronen kan uitvoeren.
4. Zware handdemping: Kirk Hammett staat bekend om zijn intensieve gebruik van palmmuting, waarbij hij de plukhand tegen de snaren laat rusten om ze te dempen terwijl hij nog steeds een ritmische aanval produceert. Deze techniek draagt bij aan het dikke en vervormde geluid van zijn gitaarspel.
5. Unisono-riffs: Hammett's songwriting bevat geharmoniseerde gitaarpartijen waarbij twee gitaren dezelfde riff perfect synchroon spelen, waardoor een rijk, gestructureerd geluid ontstaat.
6. Hybride picking: Hammett gebruikt een pluktechniek die hybride plukken wordt genoemd, waarbij het gebruik van een plectrum wordt gecombineerd met het tokkelen van de snaren met de vingers. Deze techniek maakt een breed scala aan dynamiek en articulaties mogelijk.
Hoewel Hammett niet al deze technieken heeft uitgevonden, staat hij bekend om het populariseren en verfijnen ervan binnen het heavy metal-genre, het beïnvloeden van andere gitaristen en het achterlaten van een onuitwisbare stempel op rock- en metalmuziek.