* Een scherp (♯) verhoogt de toonhoogte van de noot met één halve toon.
* Een plat (♭) verlaagt de toonhoogte van de noot met één halve toon.
* Een natuurlijk teken (♮) annuleert het effect van een eerder ongeluk en herstelt de noot naar de oorspronkelijke toonhoogte.
Accidentals kunnen vóór de noot worden geplaatst (in welk geval ze alle volgende noten met dezelfde toonhoogte in de maat beïnvloeden) of na de noot (in welk geval ze alleen de noot beïnvloeden waaraan ze zijn gekoppeld).
Naast de scherpe, platte en natuurlijke tekens zijn er nog twee andere, minder vaak voorkomende toevalligheden:
* Een dubbel scherp (♯♯) verhoogt de toonhoogte van de noot met twee halve tonen.
* Een dubbele flat (♭♭) verlaagt de toonhoogte van de noot met twee halve tonen.
Accidentals zijn een essentieel onderdeel van de muzieknotatie en stellen componisten in staat een grote verscheidenheid aan melodieën en harmonieën te creëren.
Hier volgen enkele voorbeelden van hoe voortekens kunnen worden gebruikt:
* Een kruis kan worden gebruikt om de toonhoogte van een noot te verhogen tot een halve toon boven de geschreven toonhoogte.
* Een flat kan worden gebruikt om de toonhoogte van een noot te verlagen tot een halve toon onder de geschreven toonhoogte.
* Een natuurlijk teken kan worden gebruikt om de noot naar de oorspronkelijke toonhoogte te herstellen nadat deze is beïnvloed door een scherpe of vlakke toon.
* Een dubbele scherp kan worden gebruikt om de toonhoogte van een noot twee halve tonen boven de geschreven toonhoogte te verhogen.
* Een dubbele flat kan worden gebruikt om de toonhoogte van een noot twee halve tonen onder de geschreven toonhoogte te verlagen.
Accidentals kunnen worden gebruikt om een verscheidenheid aan effecten in de muziek te creëren. Ze kunnen worden gebruikt om spanning toe te voegen, dissonantie te creëren of een melodie of harmonie op te lossen. Accidentals zijn een belangrijk hulpmiddel voor componisten en stellen hen in staat een breed scala aan muzikale mogelijkheden te creëren.