De structuur van een tetrachord bestaat doorgaans uit twee hele tonen en een halve toon, gerangschikt in verschillende reeksen. Hier zijn enkele veel voorkomende soorten tetrachorden:
1. Diatonisch tetrachord: Dit is het meest voorkomende type tetrachord en wordt in veel toonladders aangetroffen, zoals de majeur- en mineurtoonladder. Het volgt het patroon:Hele toon - Hele toon - Halve toon. In de toonsoort C majeur zou het diatonische tetrachord bijvoorbeeld C - D - E - F zijn.
2. Chromatisch tetrachord: Een chromatisch tetrachord wordt opgebouwd uit vier opeenvolgende halve tonen. Het heeft een kenmerkend chromatisch geluid en wordt vaak gebruikt om een gevoel van spanning of beweging in een melodie of harmonie te creëren. Bijvoorbeeld C - C# - D - D#.
3. Verhoogd tetrachord: Een overmatig tetrachord bestaat uit drie hele tonen. Het heeft een meer dissonante klank vergeleken met het diatonische tetrachord en wordt vaak gebruikt om een gevoel van instabiliteit of onverwachtheid aan de muziek toe te voegen. Een voorbeeld is C - D - E# - G.
4. Verminderd Tetrachord: Een verminderd tetrachord bestaat uit twee halve tonen en één hele toon. Het creëert een dicht, verminderd geluid en wordt vaak aangetroffen in mineurtoonladders, met name in de harmonische mineurtoonladder. Een voorbeeld van een verminderd tetrachord is C - Db - D - Eb.
Tetrachorden zijn belangrijk in de muziektheorie en compositie, omdat ze de basis vormen voor het construeren van grotere muzikale structuren, zoals toonladders, melodieën en harmonieën. De combinaties van tetrachorden en hun arrangementen dragen bij aan de unieke kenmerken van verschillende muziekstijlen, genres en culturele tradities.