Tongueing:Dit is een techniek waarbij de speler de tong gebruikt om de luchtstroom die naar de fluit wordt geleid te onderbreken. Het creëert een duidelijk begin voor elke noot, waardoor een snelle articulatie mogelijk is. Dit wordt vaak gebruikt voor staccatonoten.
Staccato:Bij staccatospel produceert de fluitist korte en losse noten, waardoor een heldere en gescheiden articulatie ontstaat. Om dit te bereiken is een nauwkeurige controle van de luchtstroom en tonging vereist.
Dubbele tong:deze geavanceerde techniek omvat het gebruik van een combinatie van de tongpunt en de achterkant van de tong om noten snel te articuleren. Het stelt de speler in staat ongelooflijk snelle passages te produceren door de twee tongposities af te wisselen, waarbij elk een staccato-aanval produceert.
Flutter Tonguing:Deze techniek wordt gekenmerkt door een snelle trilling of rollen van de tong, waardoor een duidelijk "flapperend" geluid ontstaat. Het voegt een verfraaiend effect toe en wordt vaak gebruikt in jazz en hedendaags fluitspel.
Lipplaat:Sommige moderne fluiten hebben een lipplaat die is ontworpen met een specifiek embouchuregat of inkeping. Het plaatsen van de onderlip over dit gat kan de articulatie verbeteren en de tongtechniek verbeteren.
Sleutelactie en mechanisme:De sleutelactie en het mechanisme van de fluit spelen een cruciale rol bij het faciliteren van snelle articulatie. Dankzij goed afgestelde toetsen en mechanismen kan de speler ingewikkelde passages soepel en nauwkeurig uitvoeren, wat bijdraagt aan het reactievermogen en het articulerende vermogen van het instrument.
Door deze technieken vakkundig te combineren en hun controle over het instrument te verfijnen, kunnen fluitisten een uitzonderlijke articulatie bereiken, waardoor ze snelle en ingewikkelde muzikale passages met helderheid en precisie kunnen uitvoeren.