De elektrische gitaar vindt zijn oorsprong in de jaren dertig, toen muzikanten en uitvinders begonnen te experimenteren met manieren om het geluid van akoestische gitaren te versterken. Akoestische gitaren, hoewel gekoesterd vanwege hun natuurlijke klank en resonantie, hadden vaak moeite om gehoord te worden, vooral in grote concertzalen.
Eerste pogingen:elektromagnetische pickups
Een grote doorbraak kwam met de ontwikkeling van elektromagnetische pickups. Een pickup bestaat uit een magneet omwikkeld met een draadspoel. Wanneer een metalen snaar in de buurt van de pickup trilt, ontstaat er een fluctuerend magnetisch veld dat een overeenkomstige elektrische stroom in de spoel induceert. Dit zwakke elektrische signaal kan vervolgens worden versterkt en naar een luidspreker worden gestuurd.
George Beauchamp en de koekenpangitaar
In 1931 creëerde een gitarist genaamd George Beauchamp, samen met zijn partner Adolph Rickenbacker, een van de eerste commercieel verkrijgbare elektrische gitaren, in de volksmond bekend als de "Frying Pan" -gitaar. De koekenpan had een enkele elektromagnetische pickup gemonteerd op een metalen resonatorkegel, wat de geluidsprojectie verbeterde.
Gibsons bijdrage:de ES-150
In hetzelfde jaar introduceerde de Gibson Guitar Corporation de ES-150, 's werelds eerste commercieel succesvolle elektrische gitaar. Ontworpen door Orville Gibson en Lloyd Loar, had de ES-150 een opvallend hol ontwerp met twee elektromagnetische pickups. Door zijn populariteit werd de elektrische gitaar een levensvatbaar instrument voor jazz- en bluesmuzikanten.
Leo Fender's innovaties
Een van de meest invloedrijke figuren in de ontwikkeling van de elektrische gitaar was Leo Fender, die in 1946 de Fender Electric Instrument Company oprichtte. Fender introduceerde verschillende baanbrekende innovaties, zoals de solidbody elektrische gitaar. Zijn meest iconische modellen zijn de Fender Telecaster (1950) en de Fender Stratocaster (1954).
Het solid-body ontwerp elimineerde de feedbackproblemen die gepaard gaan met holle gitaren, waardoor een groter volume en meer duurzaamheid mogelijk waren. De gitaren van Fender waren ook voorzien van innovatieve pickupconfiguraties en elektronica, die het geluid vormden en de esthetiek van moderne elektrische gitaren definieerden.
De opkomst van rock-'n-roll
De elektrische gitaar kwam pas echt tot zijn recht in de jaren vijftig en zestig en werd een bepalend instrument in het opkomende rock-'n-roll-genre. Gitaristen als Chuck Berry, Bo Diddley en Scotty Moore (de gitarist van Elvis Presley) maakten het gebruik van de elektrische gitaar in de rockmuziek populair en spraken tot de verbeelding van een nieuwe generatie muzikanten en fans.
In de loop der decennia heeft de elektrische gitaar talloze verfijningen ondergaan, met verbeteringen in het ontwerp van de pickups, de elektronica, de materialen en de constructietechnieken. Tegenwoordig blijft het een veelzijdig instrument dat wordt gebruikt in een breed scala aan genres, van rock, blues en jazz tot pop, country en heavy metal.