De vroegste toetsenborden, die dateren uit het oude Griekenland, waren eenvoudigweg rijen houten stokken die met hamers werden aangeslagen. Na verloop van tijd werden deze stokjes vervangen door sleutels die bedekt waren met leer of ivoor. De witte toetsen zijn gemaakt van ivoor, terwijl de zwarte toetsen zijn gemaakt van ebbenhout.
Er zijn een paar redenen waarom piano’s nog steeds met zwarte en witte toetsen worden gemaakt. Ten eerste maakt het contrast tussen de twee kleuren het voor pianisten gemakkelijker om de toetsen te zien terwijl ze spelen. Ten tweede helpen de verschillende kleuren om onderscheid te maken tussen de verschillende tonen. Ten derde geeft het gebruik van zwarte en witte toetsen de piano een klassieke en elegante uitstraling.
Naast deze praktische redenen zijn er ook enkele symbolische redenen waarom piano’s met zwart-witte toetsen worden gemaakt. In de westerse cultuur wordt wit vaak geassocieerd met zuiverheid en onschuld, terwijl zwart vaak wordt geassocieerd met duisternis en kwaad. Deze symboliek is terug te zien in de manier waarop pianisten de zwart-witte toetsen gebruiken om muziek te creëren. Een pianist kan bijvoorbeeld de witte toetsen gebruiken om een zachte en melodieuze passage te spelen, terwijl de zwarte toetsen worden gebruikt om een meer dissonante en dramatische passage te spelen.
De zwart-witte toetsen van de piano herinneren aan de lange en rijke geschiedenis van het instrument. Ze zijn ook een symbool van de kracht van muziek om schoonheid en emotie te creëren.