Fluit is een aerofoon- of blaasinstrument dat geluid produceert door de luchtstroom door een opening. De trilling van lucht in de buis creëert geluidsgolven die worden versterkt door het lichaam van het instrument.
Hier is een stapsgewijze uitleg van hoe een muzikaal geluid op de fluit wordt gemaakt:
Embouchure:
1. De muzikant houdt de fluit horizontaal en plaatst zijn lippen tegen het embouchuregat, dat zich aan de kop van het instrument bevindt.
Luchtstroom:
2. De muzikant blaast via zijn embouchure lucht in de fluit. Hierdoor ontstaat er een luchtstroom die door het instrument stroomt.
Resonantie:
3. Terwijl de lucht door het embouchuregat stroomt, ontstaan er trillingen die zich langs de lengte van de fluitbuis voortplanten. Deze trillingen zorgen ervoor dat de lucht in de buis resoneert en geluidsgolven produceert.
Vingerplaatsing:
4. Door op verschillende toetsen of gaten langs het lichaam van de fluit te drukken, kan de muzikant de lengte van de trillende luchtkolom veranderen, waardoor de toonhoogte van het geproduceerde geluid verandert.
Boventonen:
5. Naast de fundamentele toonhoogte produceert de fluit ook verschillende boventonen, dit zijn hogere harmonischen die rijkdom en complexiteit aan het geluid toevoegen.
6. De vorm en het materiaal van de fluit, zoals de lengte, boring (binnendiameter) en materiaalsamenstelling (meestal metaal of hout), beïnvloeden de toon en het timbre van het instrument verder.
7. Door de luchtdruk en de embouchuretechniek te variëren, kunnen fluitisten verschillende tonen, dynamiek en expressieve effecten produceren.
8. Ook de akoestiek van de speelruimte en de individuele speelstijl van de speler dragen bij aan de unieke klank van de fluit.
Over het geheel genomen produceert de combinatie van lucht die in het instrument wordt geblazen, de trillingen die worden gecreëerd door de lucht die door het embouchuregat stroomt, de resonantie in de buis en de manipulatie van vingergaten de muzikale geluiden die te horen zijn bij het bespelen van de fluit.