De bas notenbalk bestaat uit vijf horizontale lijnen en vier spaties ertussen. De lijnen en spaties zijn genummerd van onder naar boven, waarbij de onderste regel regel 1 is en de bovenste spatie ruimte 4.
Elke lijn en ruimte op de basbalk vertegenwoordigt een specifieke muzikale toonhoogte. De toonhoogtes worden bepaald door de plaatsing van een sleutelsymbool aan het begin van de notenbalk. Het meest voorkomende sleutelsymbool dat voor de basnotenbalk wordt gebruikt, is de F-sleutel, die op de vierde regel wordt geplaatst. De F-sleutel geeft aan dat de noot op de vierde regel F onder de middelste C is.
Bij de F-sleutel vertegenwoordigen de lijnen en spaties op de basbalk de volgende toonhoogtes:
Lijnen:
1. G
2. B♭
3. D
4. F
5. EEN
Spaties:
1. EEN♭
2. C
3. E♭
4. G
Merk op dat de noten die worden weergegeven door de eerste regel en de eerste spatie van de bas notenbalk verschillend zijn voor de hoge notenbalk, die een ander sleutelsymbool gebruikt (de G-sleutel).
De bas notenbalk is een essentieel onderdeel van de muzieknotatie, waardoor muzikanten muziek voor instrumenten en partijen met een lagere toon kunnen schrijven en lezen. Het stelt componisten en artiesten in staat complexe muzikale composities te creëren en uit te voeren die een breed scala aan toonhoogtes bestrijken.