Het originele deuntje voor "Hark! Ik hoor de harpen eeuwig" werd in 1736 gecomponeerd door George Frederick Händel. Het deuntje staat bekend als "Hallelujah Chorus" en maakte aanvankelijk deel uit van Händels oratorium "Messiah".
In de loop van de tijd hebben verschillende componisten verschillende arrangementen en versies van de hymne gemaakt. Een opmerkelijke regeling werd getroffen door William Billings. In 1804 publiceerde Billings een vierdelige harmonisatie van de hymne, die populair werd in Amerikaanse zangscholen en kerken.
Tegenwoordig blijft "Hoor! Ik hoor de eeuwige harpen" een geliefde hymne in veel christelijke denominaties. Het wordt vaak gezongen tijdens paasdiensten, begrafenissen en andere gelegenheden waarbij het thema van het eeuwige leven wordt gevierd.