* Clefs: Deze symbolen geven de toonhoogte van de noten op de notenbalk aan. De meest voorkomende sleutels zijn de g-sleutel, die wordt gebruikt voor instrumenten met een hogere toonhoogte, en de bassleutel, die wordt gebruikt voor instrumenten met een lagere toonhoogte.
* Sleutelhandtekeningen: Deze symbolen geven de toonsoort aan waarin een muziekstuk is geschreven. Een toonsoort bestaat uit een of meer kruizen of mollen, die de toonhoogte van bepaalde noten een halve stap verhogen of verlagen.
* Maatsoorten: Deze symbolen geven het aantal tellen in elke muziekmaat aan. Een maatsoort wordt doorgaans geschreven als een breuk, waarbij het bovenste getal het aantal tellen aangeeft en het onderste getal het type noot aangeeft dat één tel krijgt.
* Ongevalletjes: Deze symbolen geven aan dat een noot op een andere toonhoogte moet worden gespeeld dan die aangegeven door de toonsoort. Accidentals kunnen scherpe, platte of natuurlijke voorwerpen zijn.
* Dynamiek: Deze symbolen geven het volume aan waarop een muziekstuk gespeeld moet worden. Veel voorkomende dynamische symbolen zijn piano (zacht), forte (luid) en mezzo forte (matig luid).
* Articulaties: Deze symbolen geven aan hoe een noot gespeeld moet worden. Veel voorkomende articulatiesymbolen zijn staccato (kort en afstandelijk), legato (vloeiend en verbonden) en tenuto (vastgehouden voor zijn volledige waarde).
* Akkoorden: Deze symbolen duiden een groep noten aan die samen worden gespeeld. Akkoorden zijn te herkennen aan de grondtoon, de laagste noot in het akkoord.
* Songtekst: Deze symbolen vertegenwoordigen de woorden die in een muziekstuk worden gezongen. De teksten worden doorgaans onder de notenbalk geschreven.
Naast deze algemene symbolen zijn er nog veel meer symbolen die in muziekafbeeldingen te vinden zijn. Deze symbolen kunnen variëren afhankelijk van het soort muziek en de componist. Als u niet bekend bent met een bepaald symbool, kunt u de betekenis ervan vaak achterhalen door de partituur op te zoeken van het muziekstuk dat u aan het lezen bent.