Werd vanaf de Klassieke periode de sonatevorm vervangen door andere vormen als basis voor de meeste instrumentale muziek?

De sonatevorm bleef een fundamenteel principe voor de meeste instrumentale muziek, tot ver na de klassieke periode en tot in de daaropvolgende romantische en moderne tijdperken.

Componisten uit latere perioden bleven de formele conventies die in de sonatevorm waren vastgelegd, gebruiken en uitbreiden, waarbij ze nieuwe variaties en afwijkingen ontwikkelden met behoud van de onderliggende structuren. Terwijl sommige componisten zich waagden aan alternatieve structuren en ontwikkelingswijzen, bleef de sonatevorm een ​​prominent compositorisch concept dat veel van zijn invloed behield.