In een wereld van schaduw, waar duisternis sluipt,
Daar woont een wezen, in een diepe slaap.
Met karmozijnrode ogen en hoektanden zo scherp,
Hij ontwaakt uit zijn kist met een dodelijke kunst.
Een vampier wordt wakker, op het donkerste uur,
Zijn blik onverzettelijk, zijn aanwezigheid een kracht.
Hij staat op uit het graf met een kwade grijns,
Op zoek naar slachtoffers om zijn duistere zonde te voeden.
Met heimelijkheid en sluwheid sluipt hij door de nacht,
Met kwaadwillige macht azen op de onschuldigen.
Hij smult van hun bloed, hun levensbloed wordt afgevoerd,
Lichamen levenloos en uitgeput achterlatend.
Hij achtervolgt de nachtmerries van degenen die hij achterlaat,
Een huiveringwekkend spook, een onvriendelijke aanwezigheid.
Zijn vloek die zijn ondode lot voor altijd bindt,
Voor altijd vervloekt tot de desolate toestand van een vampier.
Pas op, o reiziger, in de glans van het maanlicht,
Want in de schaduw schuilt de droom van de vampier.
Hij hongert naar bloed, een meedogenloze zoektocht,
Een schepsel van de duisternis, voor altijd ongezegend.
Zoek dus niet zijn gezelschap en kruis zijn pad niet,
Want in het hol van de vampier is er geen weg meer terug.
Hij is de meester van de nacht, zijn heerschappij oppermachtig,
Een wezen van horror, een duivelse droom.
Hij lacht om je angst en drinkt in je pijn,
Zijn hart een koude vesting, eeuwige minachting.
De vampier bestaat, een oude legende,
In het donker verblijft hij, zijn verhaal wordt opnieuw verteld.
In een wereld van schaduw, waar duisternis sluipt,
Daar schuilt de vampier, in zijn eeuwige slaap.
Met karmozijnrode ogen en hoektanden zo scherp,
Hij wacht op zijn prooi, zijn honger om te snijden.