Een gevoel zo teder, een magische ruimte.
Liefde heeft zijn weg gevonden, in de streling van een fluistering,
Een reis die begon, zonder adres.
Door weiden van groen en luchten geschilderd met blauw,
Twee zielen met elkaar verweven, een liefde die groeide.
Van een vonk van verlangen, een vlam die vlam vatte,
Een betoverende melodie, een liefde zo volkomen.
Hand in hand zwierven ze rond, in verweven dromen,
Hun gelach was aanstekelijk, hun harten op één lijn.
Er kunnen zich uitdagingen voordoen, maar de band van de liefde blijft bestaan,
In vreugde en in verdriet minacht de liefde nooit.
Ze dansten op het ritme van het zoete refrein van het leven,
Hun liefde, een oase, midden op het eigen terrein van het leven.
Door zonsondergangen en zonsopgangen stonden ze zij aan zij,
Hun liefde, een onbreekbaar, duurzaam tij.
Geen enkele afstand kon hun zielen uit elkaar houden,
Want in elkaars hart hadden ze een echte start gevonden.
Hun liefde, een symfonie, met zorg gecomponeerd,
Elke noot is een weerspiegeling van een passie die zo zeldzaam is.
Met elk voorbijgaand moment groeit hun liefde diep,
Een eeuwige belofte, een liefde om te houden.
Als sterren in de nacht zullen ze helder schijnen,
Hun liefde, een sterrenbeeld dat de nacht verlicht.
Dus laat de liefde haar weg vinden, in haar mysterieuze vlucht,
Een reis zo kostbaar, een liefde zo helder.
Want wanneer twee harten zich verenigen, in een liefde zo puur,
Een wereld die getransformeerd is, een liefde die zal blijven bestaan.