In je donkere kamer lig je alleen
Je geest wordt verteerd door onbekende gedachten
Je voelt het gewicht van de wereld naar beneden storten
Als zware kettingen rondom
(Pre-refrein)
Je vraagt je af of je ooit vrij zult zijn
Van deze voortdurende staat van ellende
Je ziel schreeuwt om verlossing
Deze last is te zwaar om te dragen
(Koor)
Over, over, over en over
Je probeert te vechten, maar je verliest de controle
Over, over, over en over
Je verdrinkt in een zee van verdriet
(Vers 2)
Je hebt geprobeerd te ontsnappen, geprobeerd je te verstoppen
Maar de duisternis achtervolgt je elke dag
Je hebt muren om je hart gebouwd
Om te voorkomen dat de pijn je uit elkaar scheurt
(Pre-refrein)
Je vraagt je af of je ooit licht zult vinden
In deze nooit eindigende, eenzame nacht
Je geest is zwak, je kracht is verdwenen
Je verliest de strijd, je gaat ten onder
(Koor)
Over, over, over en over
Je probeert te vechten, maar je verliest de controle
Over, over, over en over
Je verdrinkt in een zee van verdriet
(Brug)
Maar diep van binnen leeft er nog steeds een vonk
Een sprankje hoop dat weigert te sterven
Je balt je vuisten en verzamelt je krachten
Om eindelijk boven deze duisternis uit te stijgen
(Koor)
Over, over, over en over
Je vecht voor je leven en weigert toe te geven
Over, over, over en over
Je verbreekt de ketens, laat het licht beginnen
(Outro)
Je komt getransformeerd uit de diepte
Een krijger die de storm trotseerde
Met littekens die een verhaal van pijn vertellen
Maar een hart dat eindelijk weer vrij is