Alfred, Heer Tennyson
Dit gedicht heeft de vorm van een monoloog bij een beek die zich een weg baant naar de zee. De beek begint als een speelse beek en weerspiegelt het zorgeloze geluk van de kindertijd. Naarmate het gedicht vordert, wordt de toon echter enigszins donkerder, wat duidt op het verlies van onschuld, de realiteit van de dood en het idee van een hiernamaals.
Samenvatting
De levendige beek begint zichzelf te omschrijven als een ‘babbelende schurk’ en een ‘lachende jongen’ die van zijn rotsachtige geboorteplaats in de berg naar beneden tuimelt. Tijdens zijn reis racet, danst hij over kiezelstenen en speelt hij met de zon die weerkaatst op het oppervlak. Het wordt niet belast door problemen en bekommert zich alleen om zijn verdere reis.
De beek merkt de bloemen en bomen op die hij tegenkomt, waaronder sleutelbloemen en narcissen. Het drukt het plezier uit bij het zien en horen van de bezienswaardigheden en geluiden van de natuurlijke wereld, het observeren van een leeuwerik die in de lucht zingt, een rat die bang wordt door het geluid van zijn water, een kikker die langs de oevers springt, een vlinder en ten slotte de ‘wilde wind’. ' die over het toneel raast.
Vanaf hier begint het gedicht een donkerdere, reflecterende sfeer aan te nemen, terwijl de beek zich ervan bewust is dat hij naar zijn einde bij de zee beweegt. Het mijmert over zijn onzekere lot en de onbekende uitdagingen die ons te wachten staan, en zegt:"Ik ga voor altijd door - ik weet niet waar:ik stroom naar de onbekende zee." De toon wordt treurig en pessimistisch als de beek enige afgunst uitdrukt over de bloemen die nog vele seizoenen zullen bloeien terwijl ze op weg zijn naar hun bestemming.
De beek stelt vervolgens het doel ervan in vraag en denkt na over de kortheid van het leven. Het maakt opmerkingen over de vergankelijkheid van het bestaan en merkt op dat, net als de bloemen, de tijd op aarde beperkt is. Het gedicht eindigt met een toon van onzekerheid en acceptatie terwijl de beek blijft stromen naar zijn onbekende bestemming, zich afvragend wat de toekomst in petto heeft.
Thema's
* De vergankelijkheid van het leven – De beek symboliseert het menselijk leven en zijn reis van geboorte tot dood. Het gedicht reflecteert op het onvermijdelijke verstrijken van de tijd, de kortheid van het leven en het idee van een hiernamaals.
* Kindertijd en onschuld – De aanvankelijke vreugdevolle, zorgeloze aard van de beek vertegenwoordigt de onschuld en het geluk van de kindertijd.
* Het contrast van leven en dood – Het gedicht presenteert een contrast tussen het zorgeloze, levendige leven van de beek en de uiteindelijke realiteit van de dood, gesymboliseerd door de onvermijdelijke stroom naar de zee.
Alfred, het gedicht van Lord Tennyson creëert levendige beelden van de reis van een beek en roept een gevoel van nostalgie, introspectie en de contemplatie van de sterfelijkheid op.