In een bescheiden huis, waar liefde sierde,
Ik ben opgegroeid met dromen, onder een serene hemel,
Waar herinneringen bloeien en verhalen liggen.
Oh Calamba, mijn geliefde stad,
Jouw schoonheid en gratie hebben mij nooit in de steek gelaten.
Met weelderige groene velden, waar rivieren stromen,
Jouw landschappen nemen voor altijd mijn glans over.
Op glooiende heuvels, waar hoge bomen staan,
Ik zou naar de top klimmen om het uitgestrekte land aan te raken.
Met mijn hart vol verwondering keek ik naar
Op het canvas van de natuur, zijn majestueuze waas.
De geur van bloemen, de zachte bries,
Fluisterde geheimen, bracht momenten van gemak.
En in de kalmte van het schemeruur,
Ik vond troost te midden van de zoete douche van het leven.
Oh Calamba, mijn geliefde huis,
Waar vriendschappen werden gevormd en de kindertijd rondzwierf.
Samen lachten we en deelden we diepgaande verhalen,
In deze gezegende stad, waar vreugde in overvloed aanwezig was.
Zondagmorgen luidden de kerkklokken,
We nodigen ons allemaal uit om te aanbidden en te versieren.
Met harten gevuld met geloof, zouden we oprecht bidden,
Op zoek naar eeuwige zegeningen, in jouw heilige sfeer.
In de straten van Calamba danst het gelach,
Terwijl mensen liepen, met een gelukkige omhelzing.
De markt zoemde, met kleuren en geluiden,
Waar vreugde en gelach altijd verbazen.
Oh Calamba, dierbaar voor mijn ziel,
Jouw levendige geest maakt mijn hart heel.
In jou leerde ik over waarden en macht,
En kreeg de kracht om de nobele strijd van het leven aan te gaan.
Ook al dwaal ik af, ver van jouw zicht,
Mijn liefde voor Calamba zal altijd waar zijn.
Want in mijn hart zul jij wonen,
Een gekoesterde melodie, een goddelijk lied.
Oh Calamba, mijn geboortestad,
Een oase van liefde, op deze wonderbaarlijke aarde.
Ik dank voor het geschenk dat je bent,
Mijn pad leidend, als een leidende ster.