1. Herinnering en relaties uit het verleden:
- Het lied begint met de verteller die nadenkt over een herinnering en zingt:"Ik kan niet geloven dat het zo lang geleden is." Dit zet de toon voor een reis naar hun verleden.
2. Verre verlangen:
- Het refrein herhaalt de zin:"Hoe ver we zijn gekomen van die tijd", waarmee het gevoel wordt uitgedrukt dat de tijd is verstreken en de afstand die hen nu scheidt van hun vroegere relatie.
3. Nostalgie:
- Gedurende het hele nummer deelt de verteller goede herinneringen aan hun tijd samen, zoals wandelen langs een rivier, geheime verhalen delen en naar sterren staren.
4. Spijt en gemiste kansen:
- Ze reflecteren op de kansen die ze hebben gemist en op de beslissingen die hen uit elkaar hebben gedreven. De regels:'Ik deed mijn zet, het glipte weg' en 'Wist je wat je had totdat het weg was?' spijt en de wens overbrengen dat de dingen anders hadden gelopen.
5. Hoop op hereniging:
- Het nummer houdt een sprankje hoop vast op herverbinding. Het refrein eindigt met de zin:"Ik vraag het me nog steeds af en dwaal weer terug." Dit suggereert een verlangen om het verleden opnieuw te bekijken en mogelijk de verloren relatie nieuw leven in te blazen.
6. Emotionele kwetsbaarheid:
- "Far" onthult de emotionele kwetsbaarheid van de verteller. De teksten tonen hun innerlijke strijd, verlangen en verlangen naar een vervlogen tijdperk.
Over het geheel genomen schetst ‘Far’ van Matchbox Twenty een aangrijpend beeld van nostalgie, spijt en het bitterzoete verlangen om opnieuw contact te maken met een verre liefde of ervaring. Het legt de complexiteit van menselijke emoties vast en de blijvende impact van relaties uit het verleden op ons heden.