In een klein stadje in Texas, waar de zon helder schijnt,
Leefde een man genaamd Jose, met een hart vol vreugde.
Hij had een passie voor koken, een vaardigheid zo goddelijk,
Zijn barbacoablues doen je smaakpapillen zeuren.
(Koor)
Barbacoa-blues, een smaak zo waar,
Een symfonie van smaken, speciaal voor jou.
Met liefde langzaam gegaard, in een kuil onder de grond,
Een feest voor de zintuigen, zonder geluid.
(Vers 2)
Jose werd vroeg wakker, bij het eerste ochtendgloren,
Om het beste vlees te verzamelen, zonder te geeuwen.
Hij bracht het rundvlees op smaak met specerijen en kruiden die zo zeldzaam waren,
Een mix creëren die simpelweg oneerlijk was.
(Koor)
Barbacoa-blues, een smaak zo waar,
Een symfonie van smaken, speciaal voor jou.
Met liefde langzaam gegaard, in een kuil onder de grond,
Een feest voor de zintuigen, zonder geluid.
(Brug)
Naarmate de zon hoger kwam, vulde de geur de lucht,
De harten van de buren klopten, van een honger die ze niet konden verdragen.
Ze verzamelden zich rond Jose's put, hun ogen groot van vreugde,
Genieten van de barbacoa, een smaak zo hemels.
(Vers 3)
Het vlees is mals en sappig en valt gemakkelijk uit elkaar,
Geserveerd met tortilla's, salsa en bonen, oh alsjeblieft!
De menigte verslond het feest, er bleef geen enkel stukje achter,
Ze zongen lof voor Jose, hun smaakpapillen waren met elkaar verweven.
(Koor)
Barbacoa-blues, een smaak zo waar,
Een symfonie van smaken, speciaal voor jou.
Met liefde langzaam gegaard, in een kuil onder de grond,
Een feest voor de zintuigen, zonder geluid.
(Outro)
Terwijl de zon onderging boven Texas veegde Jose zijn voorhoofd af,
Vervuld van tevredenheid maakte hij een welverdiende buiging.
Zijn barbacoa-blues had de ziel van iedereen geraakt,
Een culinaire symfonie, die voor altijd zal boeien.