In een veld van dromen waar meloenen groeien,
Een kalebasprediker zaaide de zaden van het geloof.
Zijn stem, als een melodie in de wind,
Gefluisterde verhalen over hoop en verandering.
(Koor)
Kom onder die kalebaspredikant vandaan,
Laat het licht op je gezicht schijnen.
Sta rechtop, gooi je angsten van je af,
Omarm de genade.
(Vers 2)
Hij sprak over liefde, een ontketende band,
Een goddelijk geschenk dat harten bevrijdt.
Met ogen van mededogen zag hij hun benarde situatie,
Het biedt verlossing in de donkerste nacht.
(Brug)
Sommigen spotten en spotten, terwijl ze zijn woorden verwierpen,
Te simpel, te reëel voor hun verharde geest.
Toch hield de predikant vol, zijn geloof was onwrikbaar.
Alsof het geïnspireerd is door een goddelijke kracht.
(Koor)
Kom onder die kalebaspredikant vandaan,
Laat het licht op je gezicht schijnen.
Sta rechtop, gooi je angsten van je af,
Omarm de genade.
(Vers 3)
Onder de schaduw van de kalebas werden zielen geroerd,
Troost vindend in zijn nederige leringen.
De vermoeiden vonden rust, de verlorenen vonden hoop,
In zijn aanwezigheid leken hun lasten te vervagen.
(Vers 4)
Geen rijkdom die hij zocht, geen werelds gewin,
Gewoon de vreugde van het verspreiden van de pure vlam van liefde.
Zijn geest zweefde, als een vliegende vogel,
Harten verheven naar rijken van licht.
(Koor)
Kom onder die kalebaspredikant vandaan,
Laat het licht op je gezicht schijnen.
Sta rechtop, gooi je angsten van je af,
Omarm de genade.
(Outro)
Kom, proef het levenswater dat hij aanbiedt,
De zoetheid die de diepste dorst kan lessen.
Geen verstoppen meer, geen schaduwen meer om bang voor te zijn,
Stap in het licht, laat je ziel vrij zijn.