Het eerste couplet drukt het gevoel uit dat je in de val zit en eenzaam bent, terwijl je ook getroost wordt door de vertrouwdheid van thuis. Het nummer gaat ook over het gevoel dat ze zich vervelen door de gelijkheid van het leven, terwijl ze ook weten dat het leven zal veranderen zodra hun kinderen volwassen zijn.
Vers 2 gaat vervolgens verder met nadenken over herinneringen en gelukkige tijden.
Het refrein vertelt over het gevoel dat je vastzit en toch veilig bent in dit levenvolle huis. Ondanks hoe moeilijk het voor het leven leek om onderweg op deze manier te eindigen, 'bevonden jij en ik ons op een bank in een strandstadje... en hier lagen we nog steeds naast elkaar.'