In het land waar de geesten verblijven,
Waar eeuwenoude tradities botsen,
Er is een deuntje dat door de lucht galmt,
Een Oshikuru-melodie, zo zeldzaam.
(Koor)
Oshikuru, o Oshikuru,
Een ritme dat de ziel beroert,
Harten verenigen, geesten heel maken,
In deze betoverende muziekrol.
(Vers 2)
De oudsten verzamelen zich rond de gloed van het vuur,
Hun stemmen vermengen zich, hun geest stroomt,
Verhalen delen over moed en liefde,
Terwijl Oshikuru van bovenaf weeft.
(Vers 3)
De kinderen dansen met vreugdevolle gratie,
Hun gelach vult elke ruimte,
Het ritme van de trommel, het levendige geluid,
Oshikuru tilt ze van de grond.
(Koor)
Oshikuru, o Oshikuru,
Een ritme dat de ziel beroert,
Harten verenigen, geesten heel maken,
In deze betoverende muziekrol.
(Brug)
Door generaties heen is het deuntje doorgegeven,
Een cultureel erfgoed dat voor altijd zal blijven bestaan,
Oshikuru draagt verhalen over het land,
Een melodie waar de tijd niet tegen kan.
(Vers 4)
Terwijl de zon ondergaat, blijft de muziek hangen,
Een gevoel van eenheid, zo sterk en puur,
Oshikuru wordt de stem van het volk,
Een symfonie van liefde, die de toren bereikt.
(Koor)
Oshikuru, o Oshikuru,
Een ritme dat de ziel beroert,
Harten verenigen, geesten heel maken,
In deze betoverende muziekrol.
(Outro)
In het hart van Afrika, waar dromen wonen,
Oshikuru, het deuntje dat niet zal verdwijnen,
Een erfenis van harmonie en gelukzaligheid,
Oshikuru, een melodie die we niet zullen negeren.