In de diepten van de duisternis sluiten schaduwen zich om mij heen
Een stille strijd, waarbij niemand mij kan horen zuchten
Verdwaald in een nevel, te midden van de grijsste wolken
Zoekend naar zonlicht, maar het dringt niet door de lucht
(Pre-refrein)
Depressie is meedogenloos, een last op mijn ziel
Geen kracht om op te staan, ik voel de aantrekkingskracht naar beneden
Maar ergens diep van binnen blijft er nog steeds een flikkering bestaan
Een sprankje hoop, te midden van deze aanhoudende regen
(Koor)
Ik zal niet toegeven, ik zal niet opgeven, dit is nog niet voorbij
Er is nog steeds licht te vinden, binnen deze pijn die ik blootleg
Elke dag vechten tegen deze demonen
Ik laat de depressie niet wegnemen
(Vers 2)
Soms is het moeilijk om verder te kijken dan de somberheid
Wanneer herinneringen achtervolgen en tranen elke kamer beschilderen
Maar ik blijf lopen, stap voor stap
Want diep van binnen is er nog steeds een sublieme vlam
(Brug)
Ik weet dat ik niet alleen ben, in deze strijd sta ik er niet alleen voor
Anderen hebben dit pad bewandeld, de verhalen zijn bekend
Dus ik neem contact op en zoek de hulp die ik nodig heb
Ik laat me niet door een depressie verslaan, het is tijd om los te komen
(Koor)
Ik zal niet toegeven, ik zal niet opgeven, dit is nog niet voorbij
Er is nog steeds licht te vinden in deze pijn die ik blootleg
Elke dag vechten tegen deze demonen
Ik laat de depressie niet wegnemen
(Outro)
Met moed als mijn gids zal ik deze storm het hoofd bieden
De geest van een overlevende begint zich te vormen
Op een dag zal ik uit de greep van deze duisternis komen
En vier de overwinning, wanneer ik mijn schip heb teruggenomen