In de zachte omhelzing van de schemering,
Waar herinneringen hun heilige ruimte vinden,
Een lied vliegt op, een slaapliedje van verdriet,
Voor een liefde die vervaagt, wat er morgen ook gebeurt.
(Koor)
Ik ga je voor altijd missen,
Elk moment dat we deelden, en tijd samen.
Van zonsopgangen tot maanverlichte nachten,
Jouw liefde verlichtte de donkerste nachten van het leven.
(Vers 2)
Door de echo's van het lachen en betraande zuchten,
Onze zielen verweven onder de open hemel,
Maar nu hebben de winden van het lot ons uit elkaar geblazen,
Een verlangen achterlatend diep in mijn hart.
(Koor)
Ik ga je voor altijd missen,
Elk moment dat we deelden, en tijd samen.
Van zonsopgangen tot maanverlichte nachten,
Jouw liefde verlichtte de donkerste nachten van het leven.
(Brug)
Afstand kan onze stappen scheiden,
Maar onze verbinding zal nooit zijn rust vinden,
Want jouw essentie blijft hangen in elke ademhaling,
In de zachte zwaai van elke hartslag, tot aan de dood.
(Vers 3)
De melodieën die we in onze dromen weefden,
Zal voor altijd resoneren, als stille kreten,
Herinnerde me aan alles wat we hadden,
Nu gevangen gehouden in de rijken van het verleden.
(Koor)
Ik ga je voor altijd missen,
Elk moment dat we deelden, en tijd samen.
Van zonsopgangen tot maanverlichte nachten,
Jouw liefde verlichtte de donkerste nachten van het leven.
(Outro)
Dus ik ga verder, met herinneringen dichtbij,
Met de liefde die je achterliet, voor altijd duidelijk.
Want ook al ben je ver weg, je geest leeft voort,
In de essentie van het eeuwige lied van onze liefde.