De meest gebruikelijke benadering van het lied is als een vorm van zelfexpressie die spreekt over gevoelens van woede, angst en wanhoop; het individu heeft het gevoel dat hij zijn breekpunt heeft bereikt en tot geweld kan worden aangezet. Deze theorie ondersteunt het verhaal dat Slipknot bekend staat als een band die regelmatig thema's als pijn, agressie en frustratie in zijn muziek onderzoekt.
Bovendien versterkt de intense sfeer die door het nummer wordt gecreëerd met zijn zware riffs, beukende drums en de agressieve vocale levering van frontman Corey Taylor deze interpretatie verder.
Hoewel vaak wordt aangenomen dat het nummer over fysieke pijn en geweld gaat, vinden sommige luisteraars ook diepere betekenissen die verband houden met emotionele worstelingen en mentale angst, wat een meer introspectief aspect van de boodschap van het nummer suggereert.
Uiteindelijk is de interpretatie van het lied subjectief en kan men argumenteren voor verschillende perspectieven op basis van hun eigen ervaringen, overtuigingen en persoonlijke voorkeuren.