Het lied begint met de verteller die hun gevoelens van eenzaamheid beschrijft. Ze zeggen dat ze ‘verdrinken’ in hun eigen verdriet en dat ze het gevoel hebben dat ze ‘de weg kwijt zijn’. Vervolgens beschrijven ze hun omgeving als koud en donker, wat hun emotionele toestand vertegenwoordigt.
De verteller zegt verder dat ze het gevoel hebben dat ze in een droom of nachtmerrie leven. Ze voelen zich verdoofd en kunnen niets meer voelen. Ze verlangen naar het verleden, toen alles eenvoudiger was en ze gelukkiger waren.
Het refrein van het lied is een schreeuw om hulp. De verteller smeekt iemand om hen te redden van de pijn die ze voelen. Ze willen vrij zijn van de duisternis en eenzaamheid. Ze willen zich weer levend voelen.
In de brug van het lied vertelt de verteller dat ze bang zijn voor de toekomst. Ze weten niet wat er gaat gebeuren en hoe ze er doorheen moeten komen. Ze hebben het gevoel dat ze op het punt staan uiteen te vallen en ze zijn wanhopig op zoek naar iemand die hen kan helpen.
Het nummer eindigt met de verteller die nog steeds worstelt, maar ze beginnen een sprankje hoop te zien. Ze zeggen dat ze niet zullen opgeven en dat ze door de duisternis zullen vechten. Ze weten dat ze niet alleen zijn en dat er mensen zijn die om hen geven.
Het nummer "These Nights" is een krachtige en ontroerende weergave van depressie. Skillet heeft de complexe emoties die gepaard gaan met depressie vastgelegd en een nummer gemaakt dat zowel herkenbaar als hoopvol is.