Het lied portretteert metaforisch een persoon die gevangen zit in een staat van emotionele en mentale gevoelloosheid, waarbij hij zich niet verbonden voelt met zichzelf en zijn omgeving. De teksten gaan over 'dood van binnen' zijn, het gevoel alsof een deel van hen is gestorven of vermist is. Ze schreeuwen het uit, in de hoop dat iets of iemand hen weer tot leven zal wekken en een gevoel van doelgerichtheid en vitaliteit in hen zal aanwakkeren.
Gedurende het hele lied is de hoofdpersoon verwikkeld in een interne strijd, verlangend om los te komen uit deze staat van leegte en een reden te vinden om opnieuw te leven. Ze drukken hun verlangen uit om nieuw leven ingeblazen te worden, om ware passie, liefde en alles wat het leven te bieden heeft te ervaren. Het refrein dient als een krachtig pleidooi, terwijl ze smeken om weer tot leven te worden gewekt, om weer iets belangrijks en betekenisvols te voelen.
De brug van het lied bouwt zich op naar een climax als de hoofdpersoon besluit zijn eigen lot in handen te nemen en tegen zijn innerlijke demonen te vechten. Ze besluiten boven hun huidige staat uit te stijgen en hun leven terug te winnen. De slotregels benadrukken de transformerende kracht van liefde en suggereren dat het vinden van iemand die een vonk in ons doet ontbranden ons weer tot leven kan brengen en ons kan bevrijden.
Globaal genomen vat ‘Bring Me to Life’ de rauwe emoties samen van een persoon die verlangt naar verlossing, hoop en de kracht om persoonlijke worstelingen te overwinnen. Het herinnert ons eraan dat zelfs in tijden van intense pijn en wanhoop de menselijke geest het vermogen heeft om veerkracht en een hernieuwd gevoel van doelgerichtheid te vinden.