Aan het begin van het nummer zingt Nicks, "net als de White Winged Dove", verwijzend naar een symbool van vrede. Dit vormt het toneel voor de reis van het vinden van innerlijke vrede en zelfrealisatie. Ze zingt over haar angst om te "vallen en breken" alsof ze zich op een kritiek punt bevindt waar een verkeerde stap haar toekomst zou kunnen ontsporen.
De regels 'Elke nacht in mijn dromen zie ik je, ik voel je, zo weet ik dat je verder gaat' symboliseren de emotionele banden die individuen samenbinden, zelfs als ze gescheiden zijn. Nicks drukt haar sterke band met de geliefde uit door levendige taal te gebruiken om de intensiteit van haar gevoelens over te brengen.
Het nummer bereikt zijn climax met het koor, waar Stevie zingt:"En als je moet vertrekken, nu vertrekken." Deze lijn suggereert een gevoel van urgentie, alsof de beslissing gaat tussen het blijven in een moeilijke situatie of het beginnen aan een moedige reis naar het onbekende. De titel, "Edge of Seventeen", verwijst naar dit cruciale moment in het leven wanneer men zweeft tussen de adolescentie en volwassenheid.
Het nummer eindigt op een contemplatieve toon, waarbij Nicks reflecteert:"Elke nacht kom je naar me toe in mijn dromen, en ik wil gewoon schreeuwen:'Waar ben je geweest?'" Deze teksten symboliseren het verlangen naar een dieper begrip van het universum en iemands plaats daarin. De "schreeuw" vertegenwoordigt het verlangen naar antwoorden en een verlangen naar emotionele verbinding.
Over het algemeen duikt "Edge of Seventeen" in de diepten van menselijke emotie, die nadenkt over de complexiteit van liefde, verlies en de onzekerheid van het leven. De introspectieve teksten en beklijvende melodieën van Nicks vatten de essentie van de worstelingen, ambities en zelfontdekking die gepaard gaan met het staan op de drempel van volwassenheid.