Hoe mooi is de dageraad
Van het licht van Christus op aarde!
Het verheldert de duisternis van rouw,
En proost met vrolijke liedjes.
Van de glorie van de Vader,
Vanaf de troon van de Ene Goddelijke,
Christus daalde af om te herstellen,
En red deze trieste aarde van mij.
O, de diepten van Zijn grote barmhartigheid!
Hij de Koning, Eeuwig en Waar,
Verlaat de rijken van eindeloze glorie
Voor een leven vol verdriet en wee.
Hij versluierde Zijn glorie in zwakheid,
En in het vlees gesluierd de Zoon van God,
Dat door Zijn sterven de hulpelozen
Zou de weg van de hengel kunnen winnen.
Uit de hoogste hemelen kwam Hij,
Links de pracht en vreugde hierboven,
Om minachting en spot te ondergaan
En het verlies van de liefde van Zijn Vader.
Hij daalde af in de duisternis,
En in verdriet en pijn,
Dat door Zijn leven en Zijn passie
Hij zou de verloren aarde kunnen herwinnen.
Voor ons heeft Hij geleden en gezwoegd,
Hij huilde en bad en zuchtte;
Voor onze verlossing heeft Hij gewerkt,
En droeg de pijn van het kruis, stierf.
Door Zijn tranen en door Zijn angst
Hij bewandelde de weg naar het graf;
Hij heeft voor ons tot op de bodem leeggezogen
De beker van Gods heilige ondergang.
Maar Zijn liefde wankelde nooit,
Door alle schaduwen van de nacht;
Hij drong aan in geloof en met geduld
Op het aanbreken van het glorieuze licht.
En nu als de ochtendstraling
Verdrijft de duisternis van de nacht,
Dus Zijn aanwezigheid en Zijn glorie
Verspreid onze schaduwen van verderf.
Laten wij Hem begroeten met liederen van vreugde
Terwijl Hij komt in Zijn grote glorie,
Om de somberheid en het verdriet te verdrijven,
En breng eeuwig daglicht.