Er danst een gefluister, dat een spreuk uitspreekt.
Onder de betoverende stralen van de waakzame maan,
Onze reis begint, geleid door zijn gloed.
Over de sterrenhemel lopen we,
Met gedeelde geheimen en wonderen in het verschiet.
Oh, middernachtmaan, je slaapliedje sereen,
Weeft dromen van eenheid, een eeuwige, ongeziene band.
We zijn zoekers naar de waarheid in dit grootse ontwerp,
Waar de tijd eindeloos stroomt, een hemels teken.
Bij elke stap ontbrandt ons hart,
Tijdens deze reis zijn we gebonden door het maanlicht.
Door sluiers van mysterie zoeken we de sleutel,
Om het verleden te ontsluiten en onze geest vrij te maken.
Want in dit rijk, waar grenzen vervagen,
De zoektocht ontvouwt zich, aangewakkerd door een meedogenloze vlam.
Oh, middernachtmaan, we smeken om jouw leiding,
Terwijl we dieper graven, voor altijd, steeds meer.
Samen zullen we dit mystieke doolhof trotseren,
Op zoek naar antwoorden die de nevel overstijgen.
Onder jouw stralende blik zullen we nooit afdwalen,
Want de banden die we hebben gesmeed zullen nooit vervagen.
In deze symfonie van sterren verenigen onze zielen zich,
Gebonden door de middernachtmaan, voor altijd in vlucht.